Etens perikkelen

[Leen B]

1+ Zeilclipper forum.JPG (13.61 KiB) 9690 keer bekeken

Wie wil er eten?

In de jaren 70 was er veel nieuwbouw, en daardoor zag je elke reis wel weer een nieuw gezicht aan boord.
En op de Voortvaren kwam er op vrijdag een nieuwe kok aan boord. De goede man kwam van een andere maatschappij.
En na controle van de koel- en vrieskamer was hij dolgelukkig met de voorraad levensmiddelen die er aan boord waren. Dat was bij zijn vorige boot wel anders!

En die 's Zaterdags had hij dan ook goed zijn best gedaan, maar aangezien het schip in de haven bleef liggen werd er weer een zwaar potje bier gedronken en dan kwam er meestal niets van eten.
's Zondags uitslapen en daarna weer een potje doen". Om vier uur 's middags kwam de kok informeren of de mannen nog honger hadden. Nee dus, ze hadden nog steeds dorst!
De tranen stonden in zijn ogen. Want bij de zijn vorige maatschappij had hij niets, en daar wou iedereen altijd maar eten, en op deze boot heb ik alles maar hier hebben ze alleen maar dorst".
Onze kapitein, die medelijden met hem kreeg, zei: Chef, een rijsttafel is bij ons heilig, maak die morgen en we komen allemaal op tijd"

Dit werd 's maandags nog een hele klus voor de kok want hij was beter in stamppot, maar hij kreeg het voor elkaar!
Maar wat gebeurde er? Er kwam om kwart voor twee een schip bij ons langszij met allemaal goede vrienden aan boord die bij ons hun dorst kwamen lessen.
Onze chef zag het al weer gebeuren en dreigde met hel, verdoemenis, en de Smit als er niet op tijd gegeten zou worden.
Gelukkig hebben we van de twee ploegen zes man bij elkaar gekregen die van de rijsttafel hebben genoten.
En de anderen? die hadden nog steeds dorst en het schip ging toch pas op dinsdag varen.

[Willy Theunissen]

Heel elg lekkel die lijsttafel de marine koks waren daar ook erg goed in wij kregen dat iedere woensdag en die Indische jongens gebruikte daar een volle eetlepel sambal bij .

[steef]

Willy daar hoort ook sambal bij ,voor de smaak
LEEN BEDANKT VOOR HET VERHAAL

[Ben]

Ik heb vorigemaand mijn dochter die op bezoek kwamen nog een pot mee laten brengen lekker hoor Ook chili saus over je rijst smaakt lekker

Je verhaal weer gelezen Leen

[Willy Theunissen]

Ik at vroeger bijna overal sambal bij vooral lekker wit brood met sardientjes en daar flink wat sambal op en warme Unox smack op brood met sambal , maar tegenwoordig verdraag ik het niet meer .

[Leen B]

Ik at vroeger bijna overal sambal bij vooral lekker wit brood met sardientjes en daar flink wat sambal op en warme Unox smack op brood met sambal , maar tegenwoordig verdraag ik het niet meer .

13.JPG (9.98 KiB) 9629 keer bekeken

Hallo Willy met mij was het net zo, hoe heter hoe beter! Maar dat is me door mijn maag hem zelf op latere leeftijd
zwaar aangerekend. Zo als PDS [ prikkelend dikke arm syndroom ] pure ellende is dat. Als je zo'n aanval heb weet je
niet waar je het zoeken moet, en loop je de hele dag met een branderige buik rond. Tot je een dag daarna alles lost.
Waarna je je dan weer het ventje voelt. Maar twee dagen daar na is het weer het zelfde liedje waardeloos hoor.
Maar ja de specialist zegt het is een prikkelend dikke arm syndroom. Dus in principe bestaat het niet, maar we weten wel
dat je daar wel veel pijn aan heb. Maar dood ga je er niet aan alleen Naproxenne helpt daar gedeelte voor.
Maar het zei zo, en ik doe er maar niet zielig over want dat is voor Alie ook niet leuk!! Vr gr Leen :)

[steef]

Chef je bent zelf ook aan het slijten dus de rest gaat ook mee

[shipwis]

en wat te denken, als je de volgende dag op de pot gaat,
dan vliegen geheid de vlammen uit je reet, ja toch?
grtzzz pete

[Willy Theunissen]

en wat te denken, als je de volgende dag op de pot gaat,
dan vliegen geheid de vlammen uit je reet, ja toch?
grtzzz pete

Klopt Pete , want peper aan de reet is heet !

[Leen B]

1 Oude Stoom loc.JPG (26.1 KiB) 8958 keer bekeken

Varen Met Kapitein Farben,

2 VOORWAARDS.JPG (17.14 KiB) 8958 keer bekeken

de Voortvaren het schip waar ik moest aflossen trekkend aan haar trossen aan de kade liggen. Mede door de boeggolf van een Koppel [ een Engels vissersschip ] dat op volle kracht naar zee toe snelde.


Goedemiddag vrienden helaas ben ik toentertijd na twee Hoofdstukken met Kapt Farben gestopt maar ik heb besloten om er weer mee door te gaan. En hier boven staat een beknopt
stukje wat er in de twee eerste hoofdstukken zo al gebeurd was! En daar gaan we dan!


Toen ik bij het achterschip aangekomen was smeet ik mijn plunjezak op het achterdek, en sprong er achter aan. En ging ik op zoek naar de Kapitein of de Stuurman, ik liep twee houten deuren voorbij, en zag op de derde deur een koperen bordje met Salon er op staan. En in de salon verbleef zeker weten altijd de Kapitein van een Coaster, als hij aan boord was natuurlijk. Ik klopte op de deur, en na geen gehoor nog een keer. Maar om dat niemand op mijn geklop reageerde opende ik de deur, en ging maar naar binnen. Hallo! riep ik is daar iemand en ik hoorde ergens iemand van beneden roepen. Wie u ook ben? ik ben zo bij u gaat u al vast maar zitten Meneer.”
De salon zag er huiselijk uit je kon wel zien dat een vrouwen hand hier de poets beurten gaf. Aan de want hingen verschillende schilderijtjes en ingelijste foto's. Een foto was van een al wat kalende man met zijn vrouw op het achter dek van de Voortvaren zittende. Dat zouden de Kapt en zijn vrouw wel eens kunnen zijn dacht ik. Terwijl ik de foto's aan de wand stond te bekijken hoorde ik een aangename bekakte stem achter mij vragen. ”Goede middag meneer u moet de eerste of tweede Meester zijn?
Ik draaide me naar het geluid waar de stem om, en mijn mond viel haast open van verbazing. Voor me stond een slanke man met een witte uniformpet schuin op zijn hoofd. Met een lang smal gezicht een Havik neus, en een snor, met punt baardje, en een gouden bril met een neusbeugel op zijn neus. Gekleed in een donkerblauw jasje en twee geborduurde balken met onderscheidingstekens, op zijn borst.
Een hagelwit overhemd met een licht blauwe das, met een gouden speld, lijkend op een familie wapen, een licht grijze broek scherp in de vouw, met glimmend gepoetste zwarte schoenen aan zijn voeten, en dat maakte de man wat zijn kleding betreft compleet. De man zag er uit om door een ringetje te halen. Daarom was ik zo verbaast want ik had die oudere kalende man van de foto aan de wand, als de Kapt verwacht te zien. En niet zo'n gedistingeerd figuur als deze man, ik gaf hem een hand en zei ”aangenaam kennis met u te maken Kapitein ik ben de eerste Meester.
” Farben Kapitein,” stelde hij zich voor Ik ben net zelf drie uur aan boord als af los Kapitein Meester want de eigenaar tevens de Kapitein van dit schip, is namelijk voor vier maanden geschorst. Wat denkt u zullen we eens in de Mess gaan kijken, om met andere bemanningsleden kennis te maken? Dan kunt u zich daar na gaan instaleren, en de tweede is nog niet aan boord maar die zal zowel komen vermoed ik. Heb u een prettige reis naar hier gehad?
Dat viel wel mee Kap alleen de rit met de Stoomtrein van Londen naar hier vond ik wat smerig overal zat roet op en aan. En al pratend kwamen we de Mess binnen waar haast de hele bemanning met een mok koffie in de hand op de komende gebeurtenissen zaten te wachten.
Ik stelde me aan de aanwezigen voor, en vroeg aan de stuurman een Brabander Toon geheten of iemand even mijn hut kon wijzen zo dat ik mijn spullen kon gaan uitpakken.
Dat doe ik wel even Meester zei Andries een van de matrozen [er waren drie matrozen Andries, Harry, en Jan , Karel o/g Teun \og, en een lichtmatroos Japie een manneke van 14 jaartjes jong. Mijn hut was behoorlijk ruim met een ruim twee pers kooi dus kon ook Alie mijn vriendin mee.
De tweede slaapt bij de matrozen in een ruimte met vier kooien meester, vertelde Andries. En dat heeft in het verleden nogal eens moeilijkheden gegeven. Want dan ging zo'n tweede machinist stanpede terug als hij zag dat hij geen eigen hut tot zijn beschikking kreeg.
Na het uitpakken en omkleden dook ik de Machinekamer in, nou dat was met recht wat de bovendekse bemanning een vetloods noemden.

3 BOLNES 375 Hp.JPG (27.48 KiB) 8958 keer bekeken

Alles was zwaar verwaarloosd smerig en vuil daar beneden, op de dek platen brak je nek als je niet uit keek van het vet ,en de vuile olie. Geverfd was er zeker al in geen jaren het was in een woord een armoedige vuile vieze troep daar beneden. Gereedschap was er weinig, en wat er was, kwam uit het jaar nul. Er moest heel wat gebeuren voor dat er gevaren kon worden, met de toestand die daar beneden heerste. Toen ik de boel aanschouwd had ging ik naar boven om met de Kapitein te overleggen wat te doen.
Toen ik boven aan dek kwam besloot ik eerst maar eens een babbeltje met onze stuurman te gaan maken. Hij vertelde dat hij ook net maar een reis aan boord zat , en dat zijn voorganger in een Psychiatrische instelling voor geestelijk gestoorden terecht gekomen was. Want de Voorwaarts had namelijk vier maanden zonder eerste Machinist gevaren, en daarom was de Kapt eigenaar geschorst. En de vorige stuurman had toen de rol van de eerste Machinist volledig overgenomen vertelde de stuur van nu. En hij deed de meest waanzinnige dingen in de machine kamer waar van de tweede niks durfde te zeggen.
En hij dreigde iedereen met lichamelijk geweld, en aangezien er ook geen 1e Meester te krijgen was moest de eigenaar toch wat. En zo bleef hij maar door varen om het hoofd boven water te kunnen houden.
Mijn voorganger is zo mesjokke geworden vertelde de Stuur tegen mij, omdat hij verleden jaar bij Schiermonnikoog tijdens een zware storm op een potje de Klaas B tijdens rauw weer is omgeslagen, om dat de Motor van het scheepje was uitgevallen. Hij was toen dat gebeurde net naar beneden gegaan om de motor een honderdvijftig pk Kromhout te smeren. En die heeft acht uur lang in een luchtbel gezeten terwijl het bootje nog dreef. Na acht uur werd de Ton-G door de ebstroom op de banken bij Ameland gegooid, waarna het Coastertje wonder boven wonder weer terug draaide. En een paar uur later werd de Klaas B door een helikopter werd ontdekt, en de stuurman werd gered door een gat in de scheepshuid te branden. Maar de andere vier bemanningsleden waren helaas verdronken, en zijn later op een zandplaat terug gevonden. En dat heeft een geestelijk zieke man van de Stuurman gemaakt. En later tijdens een reis van Diepe naar Oostende was hij met een deel van de bemanning in de voorkuil bezig met de lopende delen te smeren .Toen hij plotseling op het pot deksel ging staan, zijn armen wijd uit naar de hemel toe spreidende. En hij riep Ik ben een zondaar Heer en ik zal naar u o mijn vader toe komen, en daarna stapte hij pardoes over boord. Dat gaf natuurlijk een grote consternatie op ons schip, en snel werden er twee redding boeien over boord gegooid en gelijk op koers terug gevaren.
En de jongens hebben hem na veel moeite in de werk boot gehesen, en bewusteloos terug aan boord aan boord gebracht.

3

En na dien tijd heeft hij geen woord meer gezegd ze hebben hem daarna in Diepe naar het ziekenhuis gebracht.
En van daar is hij naar een Psychiatrische Instelling in Nederland vervoerd. Dat is erg triest voor zo,n man Meester, en natuurlijk ook voor zijn vrouw en kinderen ik hoop tenminste zo iets nooit mee te maken.
Na dat gesprek ging ik naar de Salon om met de Kapt te overleggen over de Machine kamer die in een deplorabele toestand verkeerde. Hij bleek op de brug bezig te zijn, en ik vertelde hem hoe belazerd het er in die machinekamer uit zag.
“Nou Meester zei hij tegen me, de spullen hier op de brug zijn ook niet wat ik gewend ben hoor. Er zijn bij lange na niet genoeg kaarten, en die zijn ook nog heel oud, en dat is met de andere navigatie spullen idem zo. Ik zal contact met de bevrachter in Groningen opnemen, zo dat we ons de hoog nodige spullen aan kunnen schaffen om veilig te kunnen varen. Doet u al vast wat u kan doen met de spullen die tot u beschikking staan, en daarna ik hoor wel van u wat er te gebeuren staat. En Meester wil u heden avond een kop koffie met een borrel met mij in de salon komen drinken. De Stuurman en zijn echtgenote komen ook dan kunnen we nader kennis met elkaar maken.
“Graag Kap dan zie ik u van avond wel” zei ik en ging weer op weg naar de Machinekamer terug. Na zo'n anderhalf uur had ik het meeste wel bekeken, en was ik tot de conclusie gekomen dat er veel werk erg veel werk in dat vethol te doen was. En het was onderhand ook eten tijd geworden dus ging ik mij om kleden, en dan naar de Mess om te eten. Toen ik in de Mess kwam was iedereen al aanwezig.
En Tonnie de Kokkin de vrouw van onze stuurman was een leuke uitziende vrouw met lang zwart haar, met een leuk Brabants tongvalletje. Later vertelde zij me dat ze een kroeg in Etten-Leur had, en zelf achter de tap stond maar nu even niet. En zolang er geen andere Kok aan boord was nam zij de honneurs wel even waar. Haar zuster deed de kroeg wel zolang zij er niet was, en die is dan ook in goede handen vertelde ze in haar heerlijke Brabantse tongval. Het eten dat we voorgeschoteld kregen was uit de kunst en er heerste een gezellige sfeer in de Mess. En onze bemanning zaten met een schuin oog naar onze nieuwe Kapt te kijken, die met mes en vork zat te eten. En ieder keer als hij een slokje water nam met een servet [ waar hij dat servet vandaan had weet ik niet ] zijn lippen afdepte, als of hij in een vier sterren restaurant zat te dineren. Mocht hij al in de gaten hebben dat we naar hem zaten te gluren dan liet hij dat niet blijken. Na het toetje stond hij op, en bedankte Tonny met zijn bekakte stem voor haar heerlijke kookkunst, en maakte een buiging voor haar waardoor Tonny begon te giechelen .
Toen hij vertrokken was werd het even stil in de Mess, zo'n Kapt heb ik nog nooit meegemaakt zei Harry een van onze matrozen, ik ben benieuwd hoe hij is om mee te werken.
Nou dat moet de toekomst uit maken zei onze Stuurman, hij is de Kapt, en zijn wil is wet hoe dan ook. Al moet ik toegeven dat ik zo iets vreemds zelf ook nog nooit heb meegemaakt. Maar wie weet hoe een goed zeeman hij is gezien al die onder scheidingen die hij toch maar heeft. En die krijg je niet als je alleen op een zeilbootje heb gevaren dacht ik zo. Dus mannen ik wil geen grappen over zijn manier van doen horen omdat wij dat ongewoon vinden. En nu een ander onderwerp graag.
Ja Stuur zegt Andries ik heb er een, kunnen we vanavond de wal op?
Wat jammer nou zei Harry ik kan helaas niet mee want ik heb de boordwacht.
Nou als je wil kan je wel mee gaan hoor Harry zei ik, dan neem ik het wel van je over we gaan van avond toch op bezoek onze Kapitein.
Maar het water zakt hier wel een heel eind weg hoor Meester je moet goed wat slek geven dus in het begin wel vaak gaan kijken. “

4
Het zal de eerste keer niet zijn Harry ik ben ook matroos geweest dus ga jij maar lekker de wal op maatje dan zorg ik voor de rest.”
Toen we s, avonds in de salon kwamen zat Kapt Farben ons al in zijn gemakkelijke stoel op te wachten.
Goede avond heren groete hij en begon drie koppen koffie in te schenken, en daar morste hij behoorlijk bij.
U moet mij dat maar niet kwalijk nemen heren zei hij, maar ik ben dat in het geheel niet gewend om koffie te schenken. Op mijn vorige schepen had ik daar een bediende voor. U zult zich waarschijnlijk af vragen wat is dat toch voor een vreemde kerel? Nou Ik heb namelijk altijd op de grote schepen gevaren maar ook daar keek men altijd vreemd tegen mij op. Maar Ik ben dan ook het zwarte schaap van mijn Familie zoals men dat noemt. Want er is geen een van mijn broers zussen, neven, nichten of wie van mijn Familie dan ook die ooit op een schip gevaren heeft. Ja om een reisje langs de Bahamas,s te maken en daar mee houd het dan ook op. Zij zitten namelijk in het bankwezen, de beurs, diamant handel, en nog veel meer van die zaken. Ik persoonlijk wilde op jonge leeftijd al gaan varen, en Kapt op een schip zijn. Maar het had heel veel voeten in de aarde voor ik op de Zeevaart school zat. Mijn Vader had namelijk een adellijke titel Markies van Bourgondië tot Henegouwen. Maar zoals u ziet is het mij dan ook uiteindelijk toch gelukt, al heb ik veel goodwill bij mijn vader verspeeld. Hij is dan ook altijd tot aan zijn dood aan toe boos op mij gebleven . En ik was 1e stuurman toen de tweede wereld oorlog uit brak, en achtendertig jaar oud. Wij lagen toen in Kaapstad, en we moesten naar Londen voor verdere orders. Daar werd mij een schip als gezagvoerder toegewezen . En ik heb daarna de gehele oorlog in konvooien op Moermansk, Amerika, Afrika en nog veel meer landen gevaren. En ook twee keer met mijn bemanning door een U Boot getorpedeerd geweest. Door vliegtuigen gebombardeerd, en beschoten En ik heb ook heel wat mensen zien sterven in een voor mij gevoel altijd zinloze oorlog. Men heeft mij daar voor onderscheiden zoals u ziet, alleen om dat ik het geluk had dat gekken huis te overleven. Ik ben nu 58 jaar oud en wil de laatste 7 jaren rustig als aflos Kapt, mijn pensioen halen. Alleen was het niet de bedoeling dat ik op een Coaster het bevel zou gaan voeren. Maar door een mis verstand kreeg ik dit schip toe gewezen, en aangezien ik nog nooit het bevel op een Coaster gevoerd had. Dacht ik wel Maurice ik doe het dan heb ik dat ook in mijn loop baan mee gemaakt.
Het zal zeker wel wennen voor u zijn om op zo'n klein schip te varen Kapitein in vergelijking met de schepen waar u van af komt? zei onze Stuurman tegen hem. En en zo vertellende schonk onze Kapitein na ons gevraagd te hebben wat we wilden drinken een borrel jonge Clarijn in. En dat allemaal onder de goed keurende blikken van onze Stuurman, en mij. En wat me ook op viel was dat hem dat veel beter afging dan een kop koffie in schenken, het ging nu tenminste zonder een druppel te morsen.
Zo stuurman zei Kapt Farben, die zag dat onze stuur nauw lettend zat toe te kijken dat was weer peache of Cake ,en anders heb ik u altijd nog niet waar?
En na deze woorden zat onze stuur Kapt Farben nadenkend aan te kijken als of hij dacht meen je dat nou echt wat je daar zegt. En zo gauw de 2e meester aan boord is ging Kapt Farben verder, moeten we met deze vracht vaten haring naar Rotterdam. En die moeten in de Jobs haven gelost worden.”
Maar deze mededeling was geen nieuws meer voor ons ieder bemanningslid was al lang op de hoogte van dat feit voor onze Kapt aan boord kwam. En onze lege glaasjes werden na door ons leeg gedronken te zijn weer door Kapt Farben bij gevuld. En hij vroeg me hoe het er in de Machinekamer bij stond. Leen